En toen zat Kerst 2023 er al weer op. De Kerst van 2022 leek nog wel gisteren, wás dat ook maar zo, dan was onze hele dierbare, kleine dappere superheld nu nog bij ons, maar nu is de Kerst van dít jaar al weer gisteren. De tijd vliegt. Het huis ruikt nog steeds naar gourmet, gelukkig ziet de woonkamer inmiddels niet meer blauw en de rest van het gourmetvlees hebben we vandaag dus mooi in de pan opgebakken. Restjes, dat is alles wat er nog rest. Melancholisch gemijmer, volgens mij is het een typisch Kerstdingetje. Terwijl we met het bezoek uit zaten te buiken en lekker cliché voor de 180e keer Home Alone keken, kon ik het niet laten de socials van de Freules tijdens de reclame even snel te checken. Daarop zag ik dat iemand met een mij bekende achternaam een post had geliked. En mijn nieuwsgierige kant moét dan weten of ik het bij het juiste eind heb... Het bezoek was inmiddels net vertrokken, dus deze Freule stuurde even een nonchalante pb: "Bedankt voor je like, ben jij toevallig familie van die en die?" En al vrij snel volgde een antwoord: "Jazeker, dat zijn mijn ouders." Blijkt het één van je (bijna-)buurjongens uit de straat van je ouders van heulheulheúl lang geleden te zijn, hoe leuk! En nóg leuker dat hij waanzinnig leuke kunst maakt, met veel retro- en vintage vibes, énig! En dat je er al kletsende achterkomt dat je aardig wat 'eigenaardigheidjes' (voor ons volkomen normaal inmiddels, haha) gemeen hebt en voor je het weet ben je een paar uur chatten verder en moet je afsluiten omdat helaas de wekker weer vroeg gaat. Dat soort dingen maakt het leven leuk, ik hou d'r van. Tot vorig jaar was ik iemand die te pas en te onpas liet vallen dat 'toeval niet bestaat' en dat 'alles een reden heeft' en dat zou ik dan dus ook meteen hebben geroepen over het feit dat je op deze manier je oude buurjongen dan ineens weer spreekt. Maar door het ongelofelijk heftige jaar dat we achter de rug hebben, zeg ik dat niet meer zo makkelijk. Want wáárom in Hemelsnaam zou er een reden moeten zijn dat een jongetje van vier dat zó graag wilde leven, moest overlijden aan die ongelofelijke rotziekte? Daar kan toch onder geen beding een reden voor zijn? Het laat je heel anders over dingen nadenken, dat is een ding dat zeker is. Maar toch zijn gesprekjes zoals gisteren dan toch een soort van 'cadeautjes', iets waar je even oprecht blij van wordt. En dat laat me dan uiteindelijk denken dat ik wellicht toch weer moet proberen een béétje van die manier van denken terug te krijgen. Misschien heeft onze kleine Superheld gewoon ècht ongelofelijk oneerlijke rotpech gehad, die nu ook weer de tranen over mijn wangen laat lopen... Maar zo klein en ziek als dat hij was, zo bewonderenswaardig optimistisch was hij ook tot op het laatst. Altijd het mooie van het leven willen zien, er alles uit willen halen. Ik vind dat ik het aan hem verschuldigd ben om te proberen óók het positieve in dingen te blijven zien, als het maar even kan. En vanuit die optiek zeg ik daarom nu dat dat gesprek van gisteren dan misschien toch helemaal geen toeval was, het was onwijs fijn om even met een 'gelijkgestemde' te kunnen sparren. Geen idee of het een groter doel dient, of dat het puur gisteren even een welkome afleiding was, maar het was positief, het maakte me blij en daar ben ik dankbaar voor. Dat herinnert me eraan dat ik 'de buur' gisteren op een gegeven moment appte dat ik op dat moment wel even héél erg overkwam alsof ik met geitenwollen sokken in sandalen zat te mediteren, wat dus verre van het geval was. Op dit moment voel ik me echter wéér zo, heb ik het idee dat ik als een méga zweverig Freuletje overkom. HELP! Probeert het universum me soms te zeggen dat ik die geitenwollen sokken en meditatie misschien toch een keer een kans moet geven? Nou, vergéét het maar universum, dat nooit! ;-) Maar goed, even méér dan genoeg melancholisch gemijmer, voordat er dadelijk niemand zich nog aan een blog van mij durft te wagen, haha. Ik zal nog even gezellig wat Kerstfoto's van gisteren in de groep gooien, in de hoop dat dat weer voor een vrolijke noot zorgt. En vandaag ben ik trouwens ook weer even heerlijk op pad geweest voor wat leuke spulletjes voor de Freules, waarvan ik zal proberen er morgen wat over te posten.
Respect tenslotte voor de mensen die dit hele epistel daadwerkelijk hebben uitgelezen, ik beloof snel weer wat vrolijkers te posten! :-)
Freulige groeten, Cathelijne
Tweede Kerstdag traditiegetrouw het foute Kerstman servies. :-)
Reactie plaatsen
Reacties